Hieronder lees je het verhaal van Martine van der Linden van Ik Ben Martine

In februari had ik mijn eerste bruiloft van het jaar. Wow, wat was dat een feestje. Daarna vertrok ik voor een vakantie naar Bali, zodat ik fris en fruitig terug zou komen. Want 2020 zou hét jaar worden. Mijn agenda stond vol met toffe bruiloften en mooie opdrachten voor horeca locaties.

De vakantie was top. Terwijl in Breda het Carnaval los barstte zaten wij aan een heerlijke cocktail in de zon. Er gebeurde van alles in China, maar ja… dat is zo ver weg. Begin maart stond de Nationale Weddingplanner dag in de agenda. Een dag waarbij wij als Weddingplanner in het zonnetje worden gezet door Swinging.nl. Als weddingplanner werk je vaak alleen en is het altijd fijn om een dag met collega’s op te trekken. Verhalen uit te wisselen, ideeën met elkaar te delen en natuurlijk veel te lachen. Dat lachen hebben we gedaan, maar toen duidelijk werd dat ook de scholen dicht zouden gaan zat iedereen met zijn handen in het haar. Wat gaat dit voor onze branche betekenen?

De dagen daarna waren een gekkenhuis. Ik heb uren gebeld met mijn bruidsparen, locaties en andere leveranciers. Een weddingplanner geeft advies, maar ook ik wist op dat moment echt niet wat het beste was. Een luisterend oor en er zijn voor mijn bruidsparen was op dat moment het belangrijkste. Er zijn bruiloften verschoven naar de zomer, want dan zou het toch allemaal wel weer kunnen?! Anderen verplaatsten het naar eind 2020 of begin 2021. Een puzzel, want de locaties waren veelal volgeboekt en mijn bruidsparen waren natuurlijk niet de enige die een nieuwe datum zochten. Na iedere persconferentie begon de riedel weer opnieuw.

Toen kwam de zomer, waar we in maart nog dachten dat we wel weer ‘normaal’ konden gaan doen, werd op dat moment duidelijk dat het niet zo was. Die 1,5 meter. Toch heb ik nog een aantal bruiloften mogen draaien dit jaar. Stuk voor stuk met andere regels, in andere veiligheidsregio’s. Samen met mijn bruidsparen hebben we er het beste van weten te maken. Het waren top-dagen! Kleineren groepen, langere diners, spelletjes avonden tot silent disco. Ik als optimist (soms ook wel irritant) ben altijd gaan kijken wat kan wel.

Bam.. toen ging de horeca dicht. En mijn radartjes gingen weer aan. Wat kan wel? Afhaal was nog wel mogelijk. En zo ontstond de Mc Drive bruiloft, wat een feest. Na de ceremonie zijn we met de daggasten door de Mc Drive gegaan, iedereen op de parkeerplaats in de auto gegeten. Als dessert hebben we bruidstaartjes laten maken die het bruidspaar als cadeautje mee heeft gegeven aan de gasten. Als kers op de taart heeft het bruidspaar de openingsdans op de parkeerplaats gedaan. We hebben er zelfs de landelijke pers mee gehaald.

Uiteraard heeft dit voor mij er financieel in gehakt. Want verschuiven van bruiloften is verschuiven van omzet. De extra tijd die ik in mijn bruiloften heb gestoken, wat ik natuurlijk met veel liefde en plezier heb gedaan, zie ik financieel niet terug. Helaas voor mij ook geen overheidssteun. Bij mij begon de zoektocht naar, inmiddels het thema van mijn Corona tijd, wat kan wel. Want stilzitten en afwachten is niet mijn ding.

Al jaren suddert bij mij de gedachte om op een later moment de uitvaarten in te gaan. Destijds, 5 jaar geleden bij de start van Ikbenmartine, vond ik mijzelf nog te jong. Het ‘later’ werd nu. Ik had immers tijd, dus ook de ruimte om mij meer te gaan verdiepen in de uitvaartwereld. Een vriendin stelde mij voor aan Marc van Esch, hoofd uitvaartverzorging bij Zuylen. Tijdens een kop koffie heb ik Marc het hemd van het lijf gevraagd. Marc ken ik vanuit de trouwbranche als Babs en we hadden direct een klik. Een paar weken later mocht ik een week op snuffelstage. Wat een bijzondere tijd met mooie en ook heftige verhalen. Zuylen heeft mij een goede indruk gegeven van de branche. Het is ook een branche waar je niet 1,2,3 binnenkomt. Daarnaast ben ik ook verder gaan kijken. In deze onzekere tijden had ik ook een behoefte aan zekerheid. Want hoe lang gaat dit allemaal nog duren? Gemeenteland, zou dat iets voor mij zijn? En zo stapte ik in de auto naar Amstelveen.

Om een lang verhaal toch iets korter te maken J Begin januari belde Zuylen voor weer een koffie-date. Dit bleek een serieuze koffie-date. Want… Ze wilde mij graag aan het team uitvaartverzorgers toevoegen. Wow! Wat een fantastische kans en dat in deze zure Corona tijden.

Inmiddels is het contract getekend en heb ik met trots deze partime job toegevoegd aan mijn linkedin pagina. Ik ga de trouwbranche natuurlijk niet verlaten. Het gaat een mooie combinatie worden van trouw en rouw.

Ik kan iedereen aanraden om in deze vervelende tijd vooral te kijken naar wat wel kan. Het is namelijk heel makkelijk om te blijven hangen in wat er niet kan. I know…. Niet altijd makkelijk. Ook ik heb een potje zitten janken en ben boos geweest, omdat ik het harde werken van de afgelopen jaren als sneeuw voor de zon zag vertrekken. Die onzekerheid van wanneer kunnen we weer normaal doen.

Ik wil Corona toch bedanken voor de ruimte in de agenda. Daardoor zijn er dingen op mijn pad gekomen die ik anders nooit had gezien, omdat ik er door de drukte snel aan voorbij raasde. Ja, echt… een slak ziet meer op de weg dan een haas.